Każdy ma kamienie na swojej drodze, każdy ma inne kamienie. Teraz motywacji do pokonywania trudności raczej wystarczy na długo. Warunek: dotrwać do końca wpisu. Wolność pomimo. I powiedz mi tylko, że Ci się nie chce ….
Znowu
Znowu rano wstawać. Znowu do pracy. Znowu do szkoły. Znowu egzamin i uczyć się trzeba. Znowu trzeba dziecku kanapkę zrobić. Znowu, znowu, znowu…
(Nie czytaj dalej, bo może Ci się odmienić)
A przecież tak prosto byłoby zamknąć drzwi od środka, położyć się na tapczaniku i zapomnieć. Odciąć się od wszystkiego i wszystkich. Nikt dupska nie zawraca. Święty (cokolwiek on ma ze świętością wspólnego) spokój.
Nie chce mi się. Pewnie to jedno z najczęściej powtarzanych zdań. Nie chce mi się. Już mam tego dość. Daj mi spokój. Odczep się. Odwal się. Idź sobie. Idźcie wszyscy.
(Ostrzegam ponownie – nie czytaj dalej, bo może Ci się odmienić i zechcieć ze wstydem)
Bo boli mnie głowa, bo mucha lata, bo komar mnie uwalił, bo mąż nie daje spokoju, bo żona znowu coś chce, bo guzik, bo okres, bo złamana noga. Bo deszcz, bo słońce, bo zimno, bo ciepło. Bo Real wygrał, bo tamci przegrali. Bo jutro do szkoły, bo dzisiaj do pracy. Bo głupi sąsiad, bo brzydka sąsiadka. Bo wredna dziewczyna, bo popierniczony chłopak. Bo zimna zupa, bo słodki cukier.
Coś jeszcze?
(Ostrzegałem, żeby nie było)
Nie wiem skąd to się bierze. Nie wiem dlaczego tak łatwo to przychodzi. Nie wiem czemu z taką dziecinną prostotą potrafimy znajdować miliardy, pierdyliardy wymówek i narzekań.
A życie toczy się dalej. Niezależnie od naszych jęków i utyskiwań. Pająki tkają swoje sieci, koniki polne skaczą, kury znoszą swoje jajka. Słońce wschodzi i zachodzi. Się toczy.
A co Ty?
Co każdy z nas zrobiłby, gdyby stracił wzrok? Gdyby stracił ręce, dłonie? Zastanawialiście się nad tym? Spróbujcie wyobrazić sobie siebie bez sprawnych oczu, bez wzroku. Jak poradzilibyście sobie w świecie ciemności, gdzie można tylko słuchać i dotykać. Jak używalibyście komputera, klawiatury, myszy nie mając dłoni? Ja nie potrafię sobie wyobrazić.
Pusta lodówka to tragedia, bo przecież sklep jest aż na drugiej stronie ulicy.
Jestem absolutnie pełen 200% szacunku dla ludzi niepełnosprawnych, dla ludzi, którzy pomimo swoich ograniczeń żyją. Więcej, wielu z nich żyje pełniejszym życiem, niż wielu pełnosprawnych. Wstyd mi czasem, jak uświadomię sobie powody dlaczego czegoś nie robię.
Wiele rzeczy umiem sobie wyobrazić. Jednak to co dzisiaj obejrzałem wywróciło do góry nogami moją wyobraźnię. Zmięło jak kartkę papieru, rzuciło o podłogę, podeptało a potem przepuściło przez maglownicę. Archiwum X to pikuś przy tym człowieku. Wszyscy z ‚Mam talent' razem wzięci to pikuś przy tym człowieku. To dowód, że trudno znaleźć rzeczy niemożliwe. Dużo trudniej niż wszystkim nam się wydaje. Absolutne mistrzostwo świata. Motywacja, inspiracja i zwykły wstyd za siebie – takie odczucia miałem po obejrzeniu tego video. Jestem ciekaw co Wy o tym pomyślicie.
Szacun i podziw. Wielki szacun i wielki podziw. Brak słów.
Autorem zdjęcia (lic. CC) jest: holandia
